Er was eens een bosnimf, zo'n mooie goud groene.
Ze leefde altijd buiten.
Dwarrelde door het bos; de weilanden, ze kleurde altijd mee met het landschap, bijna onzichtbaar was ze.
Horen kon je haar wel, ze neuriede de hele dag en soms verwarde je haar met vogel geluiden.
Haar vader was een tentenbouwer en haar moeder een fel bruin-oogig vrouwtje uit Indonesie.
Ze kon heerlijk haar gang gaan, iedereen had het te druk om zich met haar te bemoeien.
Zo kon het gebeuren dat ze boos weg liep en niemand haar miste.
Toen ze wat groter werd moest ze naar school.
Dan moest ze schoenen aan en lang stil zitten.
Maar met gymnastiek was ze weer een beetje vrij, dan mocht ze op blote voeten en zwaaien in de touwen en klimmen tot het dak.
Het knutselen en kleuren was ook geweldig; al die kleuren!
Kleuren van het weidse land ;het water en het bos.
Ze moest veel leren, uit boeken, dat was moeilijk, want de letters en cijfers hadden hun eigen verhaal.
De twee was een zwaan, wit op het blauwe water, zwom hij tegen de regels in.
De B een eigenwijze dikke beer, en de 8 een sneeuwpop.
De p de q de b en de d waren eigenlijk hetzelfde, maar vast gezet op papier, zonder te dansen, waren ze verschillend.
Er waren afspraken, heel veel, altijd vroeg ze zich af waarom.
Je kon over heel veel dingen anders denken.
Maar alles leek vastgeplakt net als die letters.
Ze droomde over later, als ze vrij was van al dat leren, dan zou ze weer in het bos of aan de rand van het bos wonen, met allemaal kindertjes.
Of over de wereld trekken en kijken hoe andere volken, die nog niet naar school hoefden, leven.
Niemand was dan ook verbaasd, dat toen er een boswachter langs kwam en haar ten huwelijk vroeg, ze "ja" zei.
Ze leefden buiten het bos in een dorpje.
Meestal kon ze nog op blote voeten, en omdat ze veel kinderen kregen, kon ze blijven spelen en kleuren.
Maar de boswachter werd een belangerijke man in het dorp, hij ging een das dragen en maakte zijn haren netjes.
Soms moest ze met hem mee, dan moest ze ook netjes.
Een bosnimf verkleed als dame.
En omdat ze zo luchtig was werd ze bijna opgeslokt in die rol.
Maar gelukkig vond de boswachter een andere vrouw leuker.
Nu was ze weer vrij om te dartelen waar ze wou.
ze huppelde naar een prachtig huis aan de rand van het bos.
Haar kinderen waren groot geworden, nu heeft ze alle tijd van de wereld om te spelen; te kleuren en in bomen te klimmen.
Ze leert nu mensen die vastgeplakt zitten, te vliegen en te zingen en vooral te doen wat ze leuk vinden,
Ruth
Contact
Het Grote Veld 2, 9403 TW ASSEN, Netherlands
